SAKADANG MAUNG JEUNG SAKADANG KUYA
Dihiji
leuweung geledegan ,
leuweung ganggong sima gonggong panonoban sato galak tempat ngancik rupaning nu maratih. Hiji-hijina sato nu ngawasa éta alas nya éta sakadang maung. Tagogna borongongong, sipatna barangasan paribasa sahaok kadua gaplok. Mun ngagaur sorana handaruan matak keueung matak gimir nu ngadéngéna.
leuweung ganggong sima gonggong panonoban sato galak tempat ngancik rupaning nu maratih. Hiji-hijina sato nu ngawasa éta alas nya éta sakadang maung. Tagogna borongongong, sipatna barangasan paribasa sahaok kadua gaplok. Mun ngagaur sorana handaruan matak keueung matak gimir nu ngadéngéna.
Sakadang
maung ngarasa diri pangjagona diantara sakabéh sasatoan nu aya di éta alas
bandawasa. Kukituna manéh ngistéranan sorangan jadi raja leuweung anu mibanda
kakawasan mutlak pikeun nyieun aturan jeung tatalaksana kahirupan leuweung. Mun
aya nu teu taat kana aturanana tanwandé bakal diala nyawana, dikerekeb nepi ka
paéhna.
Dina hiji poé, sakadang maung leuleumpangan
mapay-mapay pasisian leuweung. Jog anjog ka sisi walungan. Awakna asa teunangan
da puguh ti isuk can baranghakan. Sakadang maung gular-giler néangan hakaneun,
sugan waé aya kijang atawa sato séjénna anu bisa dimangsa ku manéhna.
Sajongjongan
mah taya sato nu liwat ka éta tempat. Tapi teu lila tina rungkun kaso aya nu
ngaguruyuh leumpang lalaunan bangun nu leuseuh. Sakadang maung curinghak, mata
nu seukeut téh mencrong kanu keur ngalénghoy. Tétéla nu keur ngalénghoy nya éta
sakadang kuya rék ngajugjug walungan maksudna rék ngadon maseuhan awak sabab
geus ampir sapoé jeput manéhna papanasan.
“Lakadalah...,kabeneran
aya si kuya. Gancang atuh leumpang téh”. Ceuk sakadang maung dibarung ku atoh
bet aya kuya ngahelar liwat kahareupeunana. Sakadang kuya reuwaseun pisan nénjo
aya sakadang maung ngabedega ngahalangan jalan.
“Beu,
cilaka dua welas aing, nyaho aya si belang mah aing téh moal jalan dieu”. Kitu
gerentes sakadang kuya di jero haténa.
“Hahaha...,
lumayan kuya ogé tibatan lapar, itung-itung ganjel beuteung wéh ulang kosong
teuing”. Ceuk maung bari nyangéréngan ka
sakadang kuya. Atuh puguh sakadang kuya beuki reuwas, moal henteu manéhna pasti
jadi eusi peujitna sakadang maung. Tapi kuya tetep nenang-nenang manéh bari
meres uteuk mikiran kumaha carana sangkan salamet teu dihakan ku maung.
“Nun raja
leuweung, aya perlu naon andika cumeluk ka kaula?”
“Nya éta
déwék téh lapar, kabeneran manéh bet datang. Wayahna waé dina waktu ayeuna
manéh kudu pasrah rék dihakan ku kaula”. Ceuk sakadang maung bari ngodomang
nyampeurkeun ka sakadang kuya. Sakadang kuya teu obah tina tempatna, pok
nyarita:
“Nya
mangga waé ari sakira daging kula ngeunah didahar mah, kula pasrah ka raja
leuwung”.
“Alus,
mémang kudu kitu ari ka raja mah kudu taat ulah baha”. Ceuk maung beuki bungah
ngadéngé ucapan sakadang kuya.
“Tapi,
mun bisa mah kula rék usul heula”. Ceuk sakadang kuya bari mundur sababaraha
léngkah sabab sakadang maung ngangseg siap rék ngerekeb.
“Usul
naon?” Maung panasaran.
“Alusna
mah kula ulah dihakan atah-atah, tapi kudu dibeuleum heula ngarah hipu jeung
seungit’. Ceuk sakadang kuya mimiti masang perdaya ka sakadang maung.
“Hadé tah
usul téh. Heug déwék rék ka tonggoh geusan nyiar kayu pisuluheun keur meuleum
silaing. Ngan omat silaing ulah kabur!” Ceuk maung.
“Sing
percaya ka kula. Bisi teu percaya, pék geura gali lombang sing jero terus
asupkeun kula ka jerona, pasti kula moal bisa kamna-mana.”
Maung téh
nurut kana ucapan sakadang kuya. Tuluy maung ngagali lombang keur tempat
tahanan kuya sangkan teu bisa kabur. Sabada lombang réngsé, sakadang maung ngasupkeun
kuya ka jerona.
Sakadang
kuya seuri leutik dina jero haténa, tétéla maung nu sakitu garangna téh masih
kénéh bisa dibobodo ku manéhna. Sanggeus sakadang kuya aya dijero lombang,
gancang manéhna nyieun liang sacukupeun awakna.
Teu lila
sakadang maung geus datang deui bari mawa suluh pikeun meuleum kuya nu aya di
jero lombang.
“Kuya...?”
Ceuk maung ngagorowok nyalukan sakadang kuya.
“Kuk....”
Kuya némbalan ti jero lombang.
“Kumahakeun yeuh suluh téh?”
“Bugbrugkeun wéh ka jero lombang ambéh kula
kaurugan, terus beuleum!”
Teu loba
catur deui, sakadang maung téh ngurugan lombang ku suluh, sanggeus pinuh tuluy
diseungeut seuneuna nepi ka ngabebela bakat ku gedé
“Kuya!
Hirup kénéh manéh?”
“Kuk...Uing
hirup kénéh”
“Kuya?”
“Kuk...”
“Kuya?”
Sakadang
kuya teu némbalan. Sakadang maung ngarasa yakin yén kuya geus paéh di jero
lombang, padahal sakadang kuya teu cécél teu bocél sabab manéhna cicing dijero
liang leutik anu teu kajojo ku seuneu dijero lombang.
Seuneu
pareum tinggal ruhayna, sakadang maung luncat ka jero lombang anu pinuh ku
ruhak. Maung poho mun éta lombang téh jerona satangtung awak manéhna. Teu ampun
deui, maung ti gebrus ka jero ruhak. Awakna géhéng tutung, maung téh paéh
dijero lombang meunang nyieun manéhna.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar